Hæstiréttur snýr við dómi Héraðsdóms í máli trillukarls gegn Sjúkratryggingu Íslands


Sveinn Arason eigandi Beggu GK-717 varð fyrir því
óhappi 23. júlí 2007 að sigla bát sínum upp í fjörugrjót á 11 mílna hraða.  Við höggið hlaut hann áverka í hálsi og
baki og tognun á vinstri úlnlið sem leiddi til þess að hann varð óvinnufær í 4
mánuði.

Sveinn sótti um slysabætur til Sjúkratryggingar
Íslands.  Sjúkratryggingin hafnaði
honum um bætur á grundvelli þess að meiðsli hans hefðu ekki orðið við slys,
heldur vegna þess að hann sofnaði við stjórnun bátsins.  Sveinn kærði til úrskurðarnefndar
almannatrygginga, sem staðfesti niðurstöðu SÍ.

 Sveinn fór með málið fyrir Héraðsdóm Reykjavíkur
sem sýknaði Sjúkratryggingu Íslands.

 Nú hefur Hæstiréttur snúið við dómi Héraðsdóms
og ógilt úrskurð úrskurðarnefndar almannatryggina og Sjúkratrygginga Íslands um
að synja Sveini um greiðslu bóta úr slysatryggingu almannatrygginga.  Auk þess ákvað Hæstiréttur að SÍ skyldi
greiða Sveini málskostnað í héraði og Hæstarétti samtals kr. 700 þús.

 

Í dómi Hæstaréttar segir m.a.:

,

 

Í dómi Hæstaréttar segir m.a.:

Deila málsaðila lýtur að því hvort tjón áfrýjanda hafi orðið
við slys í merkingu 1. mgr. 27. gr. laga nr. 7-20-100. Þar segir að með slysi sé
átt við skyndilegan utanaðkomandi atburð sem valdi meiðslum á líkama þess sem
tryggður er og gerist án vilja hans.

Áfrýjandi byggir kröfu sína
á því að þegar bátur hans skall á fjörugrjótinu og stöðvaðist í einu vettvangi
hafi orðið slys í merkingu lagaákvæðisins. Áfrýjandi vísar því á bug að hann
hafi slasast við það að sofna enda hafi slysið ekki falist í svefni hans heldur
með skyndilegum utanaðkomandi atburði þegar báturinn skall á fjörugrjóti.

Stefndi reisir sýknukröfu sína
á því að líkamstjón áfrýjanda verði rakið til þess að hann sofnaði og gætti
ekki að stefnu bátsins er hann bar af leið með þeim afleiðingum að hann rak upp
í fjöru. Stefndi byggir á því að um sé að ræða einn atburð sem hófst þegar áfrýjandi
sofnaði við stýrið og lauk þegar hann varð fyrir líkamstjóni við strandið. Hafi
atburðurinn hvorki gerst skyndilega né verið utanaðkomandi.

Með 9. gr. laga nr. 2-20-74
um breyting á lögum um almannatryggingar, lögum um félagslega aðstoð, lögum um
málefni aldraðra, lögum um heilbrigðisþjónustu og sóttvarnalögum, var lögfest
skilgreining á hugtakinu slys varðandi slysatryggingar almannatrygginga. Í
athugasemdum við 9. gr. frumvarps þess er varð að lögum nr. 2-20-74 kom meðal
annars fram að sú skilgreining sem lögð væri til í ákvæðinu væri í samræmi
við skilgreiningu sem notuð væri í vátryggingarrétti.

II

Fallist er á með áfrýjanda að líkamstjón hans hafi
hlotist af skyndilegum utanaðkomandi atburði í skilningi 1. mgr. 27. gr. laga
nr. 7-20-100 þegar bátur hans, Begga GK-717, skall á 11 hnúta ferð á fjörugrjóti
23. júlí 2007 og stöðvaðist skyndilega. Við það kastaðist áfrýjandi til í stýrishúsi
bátsins og hlaut af það líkamstjón sem hann krefur stefnda um bætur fyrir. Ljóst
er að báturinn strandaði án vilja áfrýjanda. Í því efni skiptir ekki máli þó að
óumdeilt sé að áfrýjandi hafði sofnað í bátnum eftir að hafa sett sjálfstýringuna
á.“

 

Lögmaður Sveins
var Björn L. Bergsson hrl.

 

Sjá dóm Hæstaréttar í heild