Eins og fram hefur komið á þessum vettvangi hafa ýsuveiðar það sem af er fiskveiðiárinu gengið vonum framar.  Það hefði átt að koma sérfræðingum Hafrannsóknastofnunar á óvart og verða til þess að kafað væri ofan í forsendur ráðgjafarinnar.  Bréf stofnunarinnar til sjávarútvegs- og landbúnaðarráðuneytisins um málefnið olli því vonbrigðum.  Steingrímur J. Sigfússon sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra hefur nú málið til meðferðar þar sem hann er ekki bundinn af afstöðu Hafró.  

Sjónarmið sjómanna og stofnunarinnar stangast á og því mikilvægt að ráðherra skoði málefnið sjálfstætt, þar sem fjölmargir fletir eru á því.  Þar má nefna samsetningu á kvótanum milli þorsks og ýsu.  Nánast útilokað að veiða þorsk öðruvísi en að fá ýsu með, sem kemur í veg fyrir fyllstu hagkvæmni við þorskveiðar.  Aflatölur í ýsu segja því ekki allt um fiskgengdina þar sem bátarnir eru á stöðugum flótta undan ýsunni við þorskveiðar.   Nánast engin ýsa í boði til leigu.  Einnig er rétt að benda á að markaðir fyrir ýsu eru góðir og því engin hætta á verðlækkun þó kvótinn verði aukinn.

Við skoðun á ýsuafla einstakra útgerðarflokka eru krókaaflamarksbátar búnir að veiða tæpum eittþúsund tonnum meira af ýsu á fiskveiðiárinu heldur en þeir fengu úthlutað á grundvelli hlutdeildar, færslu milli ára og sérstakrar úthlutunar.   Mismuninn hafa þeir að mestu brúað með leigukvóta úr stóra kerfinu og línuívilnun.  Einnig hefur komið ýsa inn í veiðikerfi gegnum skiptimarkað Fiskistofu.

Ýsuafli krókaaflamarksbáta er 41% af því sem veiðst hefur á fiskveiðiárinu, rúman þriðjung hafa aflamarksskip veitt og togarar eru með 24%.  Tölurnar eru unnar upp úr bráðabirgðatölum Fiskistofu.

Sjá nánar:  Ýsuveiði 2011-2012.xlsx.pdf