Það
eru fleiri en Landssamband smábátaeigenda (LS) sem skora á stjórnvöld
að gera handfæraveiðum hærra undir höfði en öðrum veiðiskap. Allir sem
stundað hafa skak við strendur landsins vita mætavel að náttúran, með
sínum veðrum og vindum, myrkri og straumum gerir vel í því að halda
þessum veiðum langt innan þeirra marka að skaði geti af þeim hlotist.
Af
einhverjum ástæðum telja stjórnvöld hinsvegar að náttúran sé ekki að
standa sig í þessum efnum og því afar brýnt að bæta hressilega við þær
hömlur sem þessar veiðar annars þurfa að þola. LS hefur ítrekað skorað á
stjórnvöld að taka handfæraveiðarnar út fyrir sviga og láta þær
afskiptalausar hvað aflahámörk varða og að hlutdeildir annarra skerðist
ekki vegna þeirra. Enn sem komið er hefur þessi málflutningur ekki
hlotið hljómgrunn hjá ráðamönnum. Það er miður, en haldið verður áfram
að berjast fyrir málinu.
Á dögunum kom Framfarafélag Öxarfjarðar saman til fundar og samþykkti eftirfarandi:
Áskorun til sjávarútvegsráðherra frá starfshópi á vegum Framfarafélags Öxarfjarðar
Tillaga um frjálsar handfæraveiðar
Núverandi strandveiðikerfi er góðra gjalda vert, en betur má gera ef duga skal þeim sjávarbyggðum sem veikast standa.
Það
þarf að gefa handfæraveiðar frjálsar með þeim takmörkunum einum að ekki
séu fleiri en tvær sjálfvirkar handfærarúllur á hvern mann í áhöfn.
Afli sem á land kemur sé algerlega utan núverandi aflamarkskerfis og
rýri ekki úthlutun til þess. Hæfilegt gjald af hverju þorskígildi renni í
sveitarsjóð þar sem afla er landað.
Koma þarf skýrt fram í lögum þar um að slíkt kerfi muni aldrei mynda eign eða framseljanleg réttindi.
Greinargerð.
1.
Núverandi strandveiðikerfi hefur ýmsa ágalla sem þarf að lagfæra. Til
dæmis myndar það óþarfa spennu og keppni sem dregur úr hagkvæmni þess.
Væri þessu breytt, mundi á ekki löngum tíma, veiðar færast í rólegra
horf sem fyrrum.
2.
Handfæraveiðar eru það háðar veðri og fiskigengd að frá því land
byggðist hefur drottinn verið fullfær um að stjórna þeim og ekki þurft
við það neina aðstoð.
3.
Afli sem á land kæmi með frjálsum handfæraveiðum yrði tæplega nema
hluti af þeim stofni sem Hafró hefur öðru hvoru tínt úr
stofnstærðarbókhaldi sínu og þurft að leiðrétta eftirá.
4. Handfæraveiðar geta vegna áður taldra takmarkana aldrei ógnað nokkrum fiskistofni.
5.
Það er óþarfi og bruðl að sækja afla í sjó með skipum sem kosta
milljarða ef gera má það með fleytum sem kosta fáar milljónir, auk þess
að fleiri störf verða til.
6.
Munur á olíueyðslu er verulegur eftir stærð skipa og veiðarfærum. Dæmi
er um handfærabát sem eyddi 3.5 lítrum af olíu á hvert tonn upp úr sjó á
sumarúthaldi en samkvæmt rannsókn hjá Fiskifélagi Íslands er
meðalolíueyðsla ísfisktogara um 410 lítrar á hvert tonn upp úr sjó.
7.
Dagatakmarkanir eru slæmar að því leyti að hæglega geta verið brælur á
virkum dögum en blíða um helgar. Og þá getur það freistað manna í brælu á
virkum degi að stunda veiðar í landvari og á grunnsævi á lélegum fiski.
8.
Tímatakmarkanir á róðri mismuna gróflega og takmarka möguleika þeirra
sem róa á hæggengum, ódýrum og olíusparandi bátum. Auk þess kemur þessi
tilhögun í veg fyrir að gera sem fyrrum á þilfarsbátum, að vera
einhverja sólarhringa í róðri og slægja og ísa eða jafnvel salta aflann
um borð.
9.
Margar sjávarbyggðir, sérstaklega þær minni, eiga í vök að verjast.
Góðærið fór þar hjá garði, en afleiðingar hrunsins bitna á þeim með
fullum þunga. Það er nákvæmlega ekkert betur fallið til að styrkja þær
en að leyfa auknar veiðar og að þær fái að njóta þess sem skóp þær, sem
er hagkvæmni til fiskveiða.
Hafa
má í huga að undanfarin ár hefur of stór hluti íslenska
fiskveiðiflotans verið á flótta undan þorski, vegna of lítilla
veiðiheimilda. Undantekningarlítið hafa þeir skipsstjórar sem komið hafa
fram í fjölmiðlum mælt með auknum þorskveiðum og talið stofninn
vanmetinn en á þá hefur ekkert verið hlustað.
Framfarafélag Öxarfjarðar
