Í Morgunblaðinu í dag er Baksviðs grein eftir Ágúst Inga Jónsson (aij@mbl.is)
um fund sem birt var frétt um hér á vel LS 14. janúar síðastliðinn. Greinin er birt hér að neðan ásamt skjáskoti af hluta hennar:
Hugarflug um grásleppu til framtíðar
Á vinnufundi fiskifræðinga á Hafrannsóknastofnun og forystumanna í Landssambandi smábátaeiganda í vikunni var farið yfir ýmsa möguleika til að draga úrmeðafla við grásleppuveiðar. MSC-vottun fyrir grásleppuveiðar við Ísland var afturkölluð í ársbyrjun2018 þar sem meðafli við veiðarnar
er talinn umfram viðmiðunarmörk hvað varðar landsel, útsel og teistu.
Haraldur Einarsson fiskifræðingur segir að á fundinum hafi verið farið yfir ýmsa möguleika og mörgum boltum kastað á loft. Sumt af því sé tæpast raunhæft á grásleppuveiðum og annað kosti talsverða fjármuni fyrir útgerðina. Einfaldari og ódýrari leiðir verði vonandi hægt að prófa á vertíðinni í vor í samvinnu sjómanna og fiskifræðinga.
Hann segir þekkt að grásleppa veiðist í leiðigildrur við land, svipaðar og hafa verið notaðar við veiðar til áframeldis á þorski. Önnur hugmynd sé að nota lítil flottroll við veiðarnar eða flotdragnót.
Grásleppa er mikið í yfirborði en er veidd við botn þegar hún kemur upp að landi til að hrygna. Þeirri hugmynd var velt upp að veiða grásleppuna í reknet við yfir borð og ekki er útilokað að það verði prófað. Haraldur bendir þó á að reknetaveiðar séu yfirleitt bannaðar, meðal annars út af meðafla, og alls óvíst að minna kæmi af fugli og sel í reknetin heldur en í venjuleg grásleppunet.
Boð um að hádegismaturinn sé tilbúinn
Mismunandi litur á netum var til umræðu og einnig að nota ljós eða hljóð til að fæla seli frá netunum. Spurður hvort hljóðfælur hafi dugað erlendis, segir Haraldur að þær hafi gert það tímabundið. „Selurinn áttar sig hins vegar fljótt á því að þessi óhljóð sem hann er í fyrstu hræddur við eru í rauninni boð um að hádegismaturinn sé tilbúinn. Þarna er matur í netum og selurinn mætir að sjálfsögðu, þannig að áhrifin virðast vera
skammvinn, segir Haraldur.
Hann segir að hugsanlega sé hægt að þróa einhverjar aðferðir á litlu svæði þar sem vandamálið vegna meðafla sé mest, en halda hefðbundnum veiðum áfram annars staðar. Betra sé að loka einni vík heldur en heilum firði. Þá sé nauðsynlegt að auka eftirlit og afla nánari upplýsinga um hegðun grásleppunnar og veiðarnar, m.a. með betri upplýsingum í afladagbókum.
„Óbreytt ástand er ekki góður kostur, segir Haraldur
