Að undanförnu hefur ekkert lát verið á fréttum af góðum afla og mikilli ýsugengd á grunnslóðinni vítt og breitt um landið. Nýverið lögðust nokkrir  Strandamenn í rannsóknarvinnu.  Rannsókninni var beint að ýsu, hvort það ætti við rök að styðjast að meira væri af henni á miðunum en þorski og hvað hún væri að éta.

Farið var í róður og aflinn sem fékkst var 70- 80% ýsa en 20 – 30% þorskur. Það var því ekki um að villast, ýsan var allsráðandi á slóðinni.

Við blóðgun og slægingu þótti mönnum sem þyngd ýsunnar væri nokkru meiri en búast mætti við af stærðinni.  Við krufningu kom í ljós að hún hafði gleypt töluvert af grjóti.  Á myndinn sem hér fylgir má sjá rannsóknargögnin, væn gota og önnur innyfli og grjótið í öndvegi. Það má geta þess að meðalvigt þeirrar ýsu sem var með áberandi mest af grjóti í maganum var um og yfir fjögur kíló. 

Nú er spurt:

Nokkur svör bárust við vinnslu fréttarinnar:

• Hún gerir það til að þyngja sig til að auðvelda sér að dýpka á sér.  

• Hún er að flýta fyrir tímabærum dauðdaga

• Grjótið fer óvart upp í hana með annarri fæðu

• Ýsan hefur ákveðið að rugla um fyrir fiskifræðingum við stofnstærðarmælingar

Óskað er eftir skoðunum lesenda á þessu fyrirbrigði.