Á fundi stjórnar LS sem haldinn var 19. ágúst sl. tilkynnti Halldór Ármannsson formaður að hann mundi ekki gefa kost á sér til endurkjörs. Halldór sem lýkur sínu þriðja ári sem formaður á næsta aðalfundi LS sagðist líta á það sem mikinn heiður að hafa starfað fyrir smábátaeigendur á efsta þrepi. Hann hefði í formannstíð sinni kynnst fjölmörgum vinklum í starfinu sem hann hefði ekki órað fyrir að væru afgreiddir á þann hátt sem gert væri. En hagsmunabarátta væri ólíkindatól enda náskyld pólitíkinni.
Halldór nefndi sérstaklega fundi hagsmunaaðila hjá Hafrannsóknastofnun þar sem stofnunin kynnir tillögur til stjórnvalda um hámarksafla. Þar nikkaði hver hagsmunaaðilinn á fætur öðrum til samþykkis. Steininn hefði þó tekið úr í júní sl. Þá hefði ekki dugað að mikill meirihluti umbjóðenda þeirra væri þeirrar skoðunar að sjórinn væri fullur af þorski og því ástæða til að auka verulega við þorskaflann. Að gera ekki athugasemdir við 5000 tonna aukningu væri óskiljanlegt. LS væri utan þessara meðvirkni og markaði sína sérstöðu með ábyrgum og vel ígrunduðum tillögum.
Í starfinu hafi líka komið honum á óvart vinnubrögð atvinnuveganefndar Alþingis. Pukrast væri með tillögur til breytinga á lögum um stjórn fiskveiða þar til samið hefði verið um þinglok. Þá væri með klukkustunda fyrirvara kallað í hagsmunaaðila og þeim kynnt hvað nefndin hefði í hyggju. Í örafgreiðslu þingsins væri svo gumað af víðtæku samráði.
Halldór sagðist vona að smábátaeigendur sæju fram á bjartari tíma. Rekstrarumhverfið hefði oft verið betra. Ójöfnuður væri nú innan sjávarútvegsins hvað varðar afkomu útgerðar án vinnslu og hinna. Það væri brýnt að snúa þessari þróun við og væru aflaívilnanir og veiðigjaldið meðal þeirra tækja sem hægt væri að nota til þess.
Þá er afar brýnt að lagfæra strandveiðikerfið. Óbreytt kerfi að því undanskildu að ekki komi til stöðvunar á tímabilinu maí – ágúst. Veður, fiskgengd á grunnslóð, róðratími og hámarksafli, svo eitthvað sé nefnt, eru nægar takmarkanir.
Halldór ætlar nú að hverfa aftur til útgerðarinnar sem hann á ásamt föður sínum, en þeir feðgar gera út tvo báta, Stellu og Guðrúnu Petrínu. Ef ekki hefði komið til úrvals mannskapur sem starfaði hjá þeim hefði honum aldrei tekist, nánast án samviskubits, að sinna starfi formanns LS í þau tæp 3 ár sem hann hefði staðið vaktina.
