Í fréttum RÚV nú um helgina var fjallað um grein í nýjasta hefti Science eftir Charles H. Greene og Andrew J. Pershing. Þar segja þeir að ofveiði sé ekki aðalástæða fyrir hruni þorskstofna heldur hlýnun sjávar. Ályktun sína byggja þeir m.a. á skrifum Hjálmars Vilhjálmssonar.
Í fréttinni segir Hjálmar þetta fráleitt.

Frétt RÚV er eftirfarandi:

„Þorskstofnahrun vegna hlýnunar?

Ofveiði er ekki aðalástæðan fyrir hruni þorskstofna heldur hlýnun sjávar. Þessu halda tveir bandarískir fræðimenn fram í nýjasta hefti tímaritsins Science. Fráleitt, segir Hjálmar Vilhjálmsson fiskifræðingur.

Greinarhöfundarnir Charles H. Greene og Andrew J. Pershing beina sjónum sínum einkum að Norðvestur-Atlantshafi. Þeir segja loftlagsbreytingarnar hafa orðið til þess að sjór varð ferskari og yfirborðslög hlýnuðu. Í kjölfarið varð til meira af þörungum og dýrasvifi. Þá segja Greene og Pershing að fiskistofnar, þorskur og uppsjávarfiskar á borð við síld, líði fyrir þessa breytingu, sérstaklega Nýfundnalands labrador þorskstofninn. Mikið álitamál sé hvort sá stofn hafi hrunið vegna ofveiði eða hlýnunar.

Greinarhöfundar byggja ályktun sína m.a. á skrifum Hjálmars Vilhjálmssonar, fiskifræðingi hjá Hafrannsóknastofnun. Hjálmar furðar sig á niðurstöðu greinarhöfunda. Hann telur að fræðingarnir tveir hafi ekki kynnt sér sögu stofnsins nógu vel. Stofninn hafi haldið sér öldum saman þrátt fyrir loftlagsbreytingar sem oft voru miklar. Til að mynda hafi miklar breytingar orðið um 1920. Það var þó ekki fyrr en aflinn jókst skyndilega úr 0-0-300 tonnum í 0-0-800 sem stofninn hrundi. Hjálmar segir mjög erfitt að skýra hrunið með öðru en hreinni og klárri ofveiði. Hjálmar segir fráleitt hjá greinarhöfundunum að gera svo lítið úr áhrifum af ofveiði og reyna að skýra hrunið þorskstofnsins með hnattrænni hlýnun.“