Í kjölfar fréttar af erfiðleikum í útgerð báta
á Borgarfirði Eystri bárust símtöl víða að þar sem aðilar lýstu svipuðum
vandamálum.  Enga ýsu að fá, enginn
vill leigja frá sér.

LS athugaði af þessu tilefni stöðuna í veiðum
eftir fyrsta fjórðung fiskveiðiársins. 
Þar kemur fram að krókaflamarksbátar eiga innan við þriðjung eftir af
úthlutuðum veiðiheimildum í ýsu. 
Ástandið er því grafalvarlegt og knýjandi að stjórnvöld komi að
málinu.  Stefna LS er skýr í þessu
máli að ýsa veidd á dagróðrabáta teljist aðeins að hálfu til kvóta.

Gríðarlegra óánægju gætir hjá smábátaeigendum með
veiðiráðgjöf Hafrannsóknastofnunar í ýsu. 
Stofnunin lagði til að veiðiheimildir yrðu minnkaðar niður í 45 þúsund
tonn sem er aðeins tæpur helmingur af því sem hún lagði til fyrir tveimur
árum.  Sjávarútvegsráðherra ákvað
hins vegar að ýsukvóti þessa árs yrði 50 þús. tonn.   Sjómenn sem stunda veiðar á grunnslóð eru sammála um
að ýsugengd þar sé nú meiri en á sl. ári. 
Því kom þeim mikill niðurskurður á óvart.  Þeir segja ýsuráðgjöfina taka mið af veiðum á togslóð, enda
fari togararallið þar fram.  Þar sé
vissulega minna af ýsu og sína aflatölur að ýsuveiðar togara hafa gengið illa,
þessu er öfugt farið á grunnslóðinni.

Á fyrstu þremur mánuðum fiskveiðiársins var búið
að veiða 9-5-13 tonn af ýsu.  Af
því höfðu krókaaflamarksbátar veitt 41,3% af heildarýsuaflanum eða 8-5-5
tonn.  Ýsuafli togara var hins
aðeins þrjú þúsund tonn eða 22,6% af heildarafla ýsu.  Til samanburðar var á þessu tímabili árið 2007 afli togara
3-3-10 tonn eða rúmur þriðjungur þess sem þá hafði verið veitt en ýsuafli
krókaflamarksbáta tæp átta þúsund tonn eða 26,4% heildarýsuafla á fyrsta
ársfjórðungi fiskveiðiársins 8-20-2007.